Miasto gorących źródeł leczniczych

Wiesbaden jest znanym uzdrowiskiem słynącym z uroku i sodowo-chlorkowych termalnych źródeł wody leczniczej. Położone jest w środkowych Niemczech, nad prawym brzegiem Renu, u podnóża gór Taunus. Posiada ponad 277 tysięcy mieszkańców i od 1945 roku jest stolicą kraju związkowego Hesja. Jego historia sięga czasów starożytnych. Z dobrodziejstw miejscowych wód leczniczych skorzystać mogli już Rzymianie, którzy ok.6-15 roku założyli w ich pobliżu osadę. Wspominana osada o nazwie Aquae Mattiacorum była w 121 r. stolicą rzymskiego dystryktu Civitas Mattiacorum i ważnym miastem prowincji Germania Superior. W 828/830 roku w biografii Karola Wielkiego pojawia się po raz pierwszy nazwa Wisibada od której pochodzi współczesna nazwa miasta. Odnotował ją Einhard (775-840), frankijski kronikarz i biograf. W 1170 roku nieruchomości w okolicy miejscowości stały się własnością rodu Nassau, hrabiów Rzeszy. Historia Wiesbaden od tego czasu związana będzie ze wspominanym rodem. Miejscowe źródła termalne opisał jako pierwszy Pliniusz Starszy (23-79), historyk i pisarz rzymski, w encyklopedii Naturalis historia (Historia naturalna). Ich właściwości lecznicze wykorzystuje się do leczenia schorzeń reumatycznych i nieżytów dróg oddechowych. Pomagają też leczyć schorzenia kręgosłupa i narządów ruchu, chorób reumatycznych, schorzenia układu nerwowego, stany wyczerpania psychosomatycznego, stany ogólnego osłabienia. Do najciekawszych zakątków i wartych obejrzenia obiektów miasta zaliczyć można: Altstadt – zabytkowe Stare Miasto, które tworzą wąskie i kręte uliczki otoczone kamienicami wzniesionymi w XVIII i XIX w., przeważnie na fundamentach starszych budowli mieszczańskich Bäckerbrunnen – fontanna „piekarzy” przy Grabenstraße jest atrakcją miejscowej Starówki i znanym miejscem spotkań Heidenmauer – fragmenty muru rzymskiego pochodzące z IV w. wraz z Bramą Rzymską (Römertor) to najstarsze budowle miasta Schloßplatz – Plac Zamkowy z pałacem książęcym, budynkiem Starego i Nowego Ratusza oraz parlamentu kraju związkowego Hesji (Hessischer Landtag) Marktkirche – zbudowany z czerwonej cegły w II połowie XIX w. neogotycki kościół ewangelicki; posiada formę trzynawowej bazyliki i główną wieżę o wysokości 92 metrów, która jest najwyższą budowlą w mieście; na placu przed kościołem znajduje się pomnik Wilhelma I Orańskiego (1533-1584) o przydomku Milczący (Der Schweiger), hrabiego Nassau, księcia Oranii i namiestnika (stadhoudera) prowincji Niderlandów Kochbrunnen – „gotująca” fontanna, ujęcie wody z 15 źródeł wybudowane w 1336 roku, stanowiące centrum uzdrowiskowych wód leczniczych w XIX w.; woda wypływająca z fontanny ma ok. 66 st.C i wydajność 346 litrów wody leczniczej na minutę Kurhaus – monumentalny dom uzdrowiskowy zbudowany w latach 1904-1907 roku, z ogromnym westybulem urządzonym z kolumn w stylu jońskim, który jest obecnie centrum kongresowym, konferencyjnym, wystawienniczym i kulturalnym; w neoklasycystycznej Sali Winnej (Weinsaal) urządzone jest kasyno Kurhauskolonnade – kolumnada o długości 130 metrów pochodząca z 1827 roku, uważana za najdłuższą halę kolumnową w Europie Kurpark – park uzdrowiskowy w stylu angielskim urządzony obok budynku Domu Zdrojowego Biebrich Schloß – piękny barokowy zamek wzniesiony nad brzegiem Renu w latach 1700-1750 jako rezydencja książąt von Nassau. Największą atrakcją miasta jest niewątpliwie górujące nad nim wzniesienie Neroberg, znakomite miejsce do wypoczynku i spędzania wolnego czasu. Na górę dostać się można zbudowaną w 1888 roku kolejką zębatą. Na zboczu góry urządzono kąpielisko Opelbad i zbudowano prawosławną cerkiew św. Elżbiety. Budowla w stylu rosyjsko-bizantyjskim wzniesiona został w latach 1847-1855 z inicjatywy wielkiego księcia Adolfa von Nassau (1817-1905), pierwszego wielkiego księcia Luksemburga. Wielki książę uczcił w ten wyjątkowy sposób pamięć swojej żony Elżbiety Michajłowny Romanowej (1826-1845), wielkiej księżny rosyjskiej i wnuczki cara Pawła I, który zmarła przy połogu wraz z córką niecały rok po wyjściu za mąż. Ciało księżniczki i jej dziecka złożone jest w podziemi budynku. Budowę wzorowaną na moskowskim Soborze Chrystusa Zbawiciela, współfinansował Mikołaj I Romanow (1796-1855), car rosyjski. Miasto pochwalić się również może ciekawymi muzeami takimi jak: Muzeum Śmiechu – Arlekineum (Harlekinäum), które jest muzeum humoru i posiada mnóstwo dowcipnych eksponatów z całego świata. Jego atrakcją jest również wyjątkowy bilet wejściowy. Przy przechadzce po muzeum skorzystać można z usług przewodnika w osobie doktora-klauna. Muzeum Wiesbaden z ekspozycjami sztuki, przyrodniczymi i starożytności pochodzącymi z kolekcji z Nassau. W zbiorach sztuki posiada mnóstwo dzieł Aleksieja Jawlenskyego (1864-1941), wybitnego malarza rosyjskiego działającego w Niemczech i żyjącego w Wiesbaden w latach 1921-1941. Część ekspozycji poświęcona przyrodzie prezentuje m.in. geologię Europy, biotopy tropikalnych lasów deszczowych, sawanny, pustyni i Arktyki. Wśród eksponowanych starożytności znajdują się regionalne znaleziska pochodzące z czasów rzymskich i wczesnego średniowiecza. Muzeum Kobiet utworzone zostało w 1984 roku w celu dokumentowania osiągnięć kobiet w historii, społeczeństwie i kulturze. Jest swojego rodzaju hołdem dla wszystkich kobiet. Oprócz wspominanych placówek muzealnych warto zajrzeć też do Muzeum Historii Telewizji Niemieckiej, Muzeum Interaktywnego (Pałac Freudenburg) lub obejrzeć Kolekcję Historii Naturalnej. W Wiesbaden zmarł w 1969 roku i został pochowany polski pisarz Marek Hłasko.

Waldemar Ireneusz Oszczęda