Córka Henryka Hollanda (działacza PZPR) i siostra Magdaleny Łazarkiewicz. Absolwentka Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie.
W 1971 ukończyła praską szkołę filmową (FAMU). Po powrocie do kraju współpracowała z Krzysztofem Zanussim i Andrzejem Wajdą. W latach 70. i 80. pojawiła się na ekranie w kilku rolach drugoplanowych (m.in. w Przesłuchaniu Ryszarda Bugajskiego). W połowie lat 70. zaczęła tworzyć własne filmy. Za debiut Aktorzy prowincjonalni na festiwalu w Cannes otrzymała nagrodę FIPRESCI. W Polsce nakręciła także Gorączkę i Kobietę samotną, po czym wyjechała za granicę. Od 1981 pracuje na Zachodzie, początkowo w Niemczech i we Francji, a od lat 90. w Stanach Zjednoczonych. Obecnie (2008) mieszka we Francji, w Bretanii.
Jej filmy telewizyjne i kinowe były wielokrotnie nagradzane na festiwalach międzynarodowych. Była też dwukrotnie nominowana do Oscara – w 1985 w kategorii najlepszy film obcojęzyczny za Gorzkie żniwa oraz w 1991 w kategorii najlepszy scenariusz adaptowany za Europa, Europa. W jej filmach występowała czołówka aktorów polskich i światowych. Współpracowała ze znanymi polskimi kompozytorami: Tomaszem Stańko, Janem Kantym Pawluśkiewiczem, Zbigniewem Preisnerem czy Janem A.P. Kaczmarkiem. Nakręciła też kilka filmów dokumentalnych i reklamowych. W 2009 wyreżyserowała wraz z młodą reżyserką Anną Smolar spektakl Aktorzy Prowincjonalni w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu.
Agnieszka Holland zazwyczaj sama pisze scenariusze do swoich filmów. Ponadto stworzyła scenariusze do kilku filmów Wajdy (m.in. Bez znieczulenia, 1978, Danton, 1982, Miłość w Niemczech, 1983 i Korczaka, 1990) oraz współpracowała (była konsultantem scenariusza) przy trylogii Krzysztofa Kieślowskiego Trzy kolory.
Kino Agnieszki Holland reprezentuje polską szkołę tzw. kina moralnego niepokoju. Bohaterowie jej filmów często stoją przed trudnymi wyborami. Holland porusza kontrowersyjne wątki związków międzyludzkich, wyobcowania społecznego, nie waha się przedstawiać trudnych kwestii politycznych i religijnych.
Przetłumaczyła z czeskiego Nieznośną lekkość bytu, powieść Milana Kundery (1984).
Jest jedną z osób, będących inicjatorami protestu przeciwko drastycznemu w formie projektowi warszawskiego pomnika ofiar rzezi wołyńskiej dokonanej na polskiej ludności cywilnej przez ukraińskich nacjonalistów z UPA. Była jedną z osób, które stanęły w obronie projektu kontrowersyjnego filmu Tajemnica Westerplatte, którego reżyserem i autorem scenariusza był Paweł Chochlew.
W 2008 została europejską ambasadorką Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego. 31 maja 2008 otrzymała Superwiktora.
Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 7 listopada 2001 za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy twórczej została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1][2]. Uroczystość dekoracji miała miejsce dwa lata później, 1 września 2003, w kinie „Relax” i połączona była z premierą filmu Julia wraca do domu[3].
19 grudnia 2008 z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odebrała Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis“[4]. W 2011 została odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2011).
Scenariusz i reżyseria
2011: W ciemności (In Darkness) – reżyseria
2010: Treme – reżyseria
2010: Lęk wysokości – opieka artystyczna
2009: Nie opuszczaj mnie – opieka artystyczna
2009: Janosik. Prawdziwa historia – reżyseria
2009: Enen – współpraca scenariuszowa
2008: Boisko bezdomnych – scenariusz-pomysł, producent
2007: Ekipa – reżyseria odc. 1-3, 9, 13-14 oraz współpraca reżyserska odc. 4-8, 10-12
2006: Historia Gwen Araujo (A Girl Like Me: The Gwen Araujo Story) – reżyseria
2006: Kopia mistrza (Copying Beethoven) – reżyseria
2004-2008: The Wire – reżyseria odcinki: „Moral Midgetry“ (odc. 8, seria 3), „Corner Boys“ (odc. 8, seria 4), „React Quotes“ (odc. 5, seria 5))
2004-2009: Dowody zbrodni (Cold Case) – reżyseria 4 odcinki: „Hubris“ (seria 1, odc. 11), „The Plan“ (seria 1, odc. 22), „Justice“ (seria 5, odc. 10) i „Lotto Fever“ (seria 6, odc. 12)
2001: Julia wraca do domu (Julia walking home) – scenariusz i reżyseria
2001: Strzał w serce (Shot in the heart) – reżyseria
2001: Golden Dreams – reżyseria, film dokumentalny o Kalifornii zrealizowany na zamówienie Disneylandu
1999: Trzeci cud (The third miracle) – reżyseria
1997: Plac Waszyngtona (Washington Square) – reżyseria
1995: Całkowite zaćmienie (Total Eclipse) – reżyseria
1994: Red Wind – amerykański film TV na podstawie prozy Raymonda Chandlera
1994: Trzy kolory. Czerwony (Trois couleurs: Rouge) – konsultacja scenariuszowa
1994: Trzy kolory. Biały (Trois couleurs: Blanc – konsultacja scenariuszowa
1993: Trzy kolory. Niebieski (Trois couleurs: Bleu – współpraca scenariuszowa
1993: Tajemniczy ogród (The Secret Garden) – reżyseria
1991: Olivier, Olivier – scenariusz i reżyseria, wyprodukowany we Francji, na podstawie sztuki Václava Havla
1991: Largo desolato – scenariusz i reżyseria
1990: Korczak – scenariusz
1990: Europa, Europa – scenariusz i reżyseria, koprodukcja francusko-niemiecka, nominacja do Oscara
1988: Zabić księdza (To Kill a Priest) – scenariusz i reżyseria, koprodukcja francusko-amerykańska, oparty na historii zamordowania Jerzego Popiełuszki
1988: Biesy (La amiga) – scenariusz
1988: Przyjaciółka (Les possedes) – współpraca scenariuszowa
1987: Anna – scenariusz
1985: Gorzkie żniwa (Bittere Ernte) – scenariusz i reżyseria, wyprodukowany w Niemczech, nominacja do Oscara
1985: Kultura – film dokumentalny o paryskiej Kulturze
1983: Miłość w Niemczech (Eine Liebe in Deutschland) – scenariusz
1982: Pocztówki z Paryża (Les cartes postales de Paris) – francuski film TV
1982: Danton – współpraca scenariuszowa
1981: Mężczyzna niepotrzebny! – scenariusz
1981: Kobieta samotna – scenariusz i reżyseria
1980: Gorączka – na podstawie powieści Andrzeja Struga Dzieje jednego pocisku – reżyseria
1978: Aktorzy prowincjonalni – scenariusz i reżyseria
1977: Coś za coś – scenariusz i reżyseria
1977: Niedzielne dzieci – scenariusz i reżyseria
1976: Zdjęcia próbne – scenariusz i reżyseria
1975: Wieczór u Abdona – film TV na podstawie opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza – scenariusz i reżyseria
1975: Obrazki z życia nowela 3. Dziewczyna i „Akwarius“ – reżyseria
1973: Listy naszych czytelników – II reżyser
1972: Iluminacja – współpraca reżyserska
1970: Grzech Boga – film krótkometrażowy zrealizowany w trakcie studiów
Role aktorskie[edytuj]
2008: Boisko bezdomnych – kobieta na Dworcu Centralnym
2007: Ekipa – uczestniczka pogrzebu Szczęsnego w odc. 14
1982: Przesłuchanie – Witkowska
1976: Zdjęcia próbne – reżyser Agnieszka
1976: Blizna – Hania, sekretarka Bednarza
1974: Pozwólcie nam do woli fruwać nad ogrodem (Lasst uns frei fliegen über den Garten) – literatka na zjeździe
1970: Iluminacja – członkini komisji egzaminacyjnej
Odznaczenia i nagrody[edytuj]
Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, za wybitne zasługi dla kultury narodowej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej (2011)[5]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy twórczej (2001)
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis“ (2008)
Honorowy Medal Europejski (2008)
Super Wiktor za całokształt osiągnięć (2007)
Nagroda specjalnej na Festiwalu „Lato z Muzami“ w Nowogardzie (2007)
Nagroda za film Kopia Mistrza na 54. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastián (2006)
Nagroda ATLASA za promowanie polskiej kultury za granicą na 11 Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych „Camerimage“ w Łodzi (2003)
„Orzeł“ – Polska Nagroda Filmowa, za realizację twórczej drogi artystycznej najpierw w Polsce a potem za granicą kraju (2002)
Nagroda za całokształt twórczości na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Las Vegas (1999)
Nagroda „Skrzydeł“ na Festiwalu Filmu Polskiego w Ameryce, za szczególne osiągnięcia w dziedzinie sztuki filmowej poza Polską, za rozwinięcie skrzydeł w świecie (1997)
„Złoty Globus“ za film Europa, Europa – nagroda dziennikarzy zagranicznych Hollywood Foreign Press dla najlepszego filmu zagranicznego wyświetlanego w USA w 1991 roku (1992)
Nagroda Nowojorskich Krytyków Filmowych za najlepszy film obcojęzyczny „Europa, Europa (1991)
Nagroda specjalna jury dla filmu Kobieta samotna na XIII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku (1988)
Grand Prix „Złote Lwy Gdańskie“ za film Gorączka na VIII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku (1981)
Nagroda FIPRESCI na MFF w Cannes za film Aktorzy prowincjonalni (1980)
Grand Prix „Wielki Jantar’79“ za film Aktorzy prowincjonalni na VII KSF „Młodzi i Film“ w Koszalinie (1979)
Życie prywatne
Córka Henryka Hollanda oraz Ireny Rybczyńskiej, siostra Magdaleny Łazarkiewicz, była żona reżysera Laco Adamika i matka reżyserki Katarzyny Adamik.
Slovak 
Polish